Mga Kuwento ni Ian

Nagmula ako sa isang sarado Katolikong pamilya. Nakalakihan ko ang pagsunod sa mga Katolikong tradisyon. Noong bata pa ako ay naaalala ko na mas sagrado ang Mahal na Araw kaysa ngayon. Isa sa mga pinaniniwalaan ng pamilya ko ay ang pagbabawal ng paggagala kapag Mahal na Araw. Hindi tulad ng iba na sinasamantala ang Mahal na Araw para makapagbaksyon ng mahaba. Sabi na nga ba hindi ako puwedeng maging artista kasi requirement ata sa pagiging artista na magpunta sa beach lalo na sa Boracay kapag Mahal na Araw. hehe. Dati ay ayaw na ayaw ko ang Mahal na Araw, hindi lang dahil sobrang init kapag pumasok na ang Mahal na Araw kung hindi dahil walang ibang palabas sa TV. Puro na lang mga kuwento tungkol sa Bibliya at mga Santo, katulad ng 10 Commandments , buhay ni Moses, buhay ni San Lorenzo Ruiz, pati na rin mga lumang palabas katulad ng Himala at Tinimbang ka Ngunit Kulang . Inis na inis ako kasi hindi ko mapanood ang mga paborito kong cartoons katulad ng Zenki at Julio at Julia na su

Mula sa mga Tagalog teleserye, napunta sa Mexican at ibang telenovelas galing sa Latin America, Chinovelas hanggang sa mga Koreanovelas, ang mga Pilipino (kasama ako diyan siyempre, hindi ko naman dinedeny) ay sadyang mahilig manood ng TV drama series.  Noong bata pa ako ay naaalala ko pa na habang pilit akong pinapatulog ng tanghali pagkatapos kumain ng tanghalian ay sumusuot sa tainga ko ang mga boses ng mga artista sa Valiente. Nakalakihan ko rin ang pagtuklas sa katotohanan sa pagkatao nila Mara Clara habang hindi pa nagpapasexy si ate Juday. Naging sikat rin ang series nila Keempee De Leon at Donna Cruz na Villa Quintana.   90s naging sikat ang Latin American telenovelas. Naunang naipalabas ng RPN 9 ang La Traidora ngunit hindi ito masyadong bumenta sa mga Pinoy. Sumunod nilang pinalabas ang Marimar. Dito nagsimulang mapansin ng mga Pilipino ang mga telenovela mula sa Mexico. Bumenta ang sayaw ni Thalia habang umaangat sa dagat at halos walang damit sa mga tao. Nakilala ng

Bakit hindi nagbabago ang pagbabago? Bakit pagbabago lang ang hindi nagbabago? Bakit sa pagbabago lang tayo nakakatiyak? Bakit ang dami kong tanong? Bakit kaya sa buhay natin hindi nawawala ang katanungan? Bakit kaya mas marami pang tanong kaysa tiyak na kasagutan? Bakit, mas mahirap sagutin ang tanong tuwing 'bakit' ang ginagamit? Bakit mas mahirap maging tiyak ang sagot tuwing 'bakit' ang tanong kaysa paano, kailan, sino, saan?  Bakit kapag bata ka ay marami kang tanong habang ang mga nakakatanda sa paligid mo ay naiinis sumagot? Bakit parang mas matapang magsabi ng tanong ang mga bata?  Pero bakit kapag ikaw ay tumanda at may batang nagtatanong ng nagtatanong ay naiinis ka nang sumagot? Kapag tumatanda na rin ang mga tao ay parang ayaw rin itanong ang tanong lalo na sa mga dapat nilang tanungin. (hindi ko sinabing matanda na ako ha! hindi ba puwedeng general ito?! haha. medyo guilty lang.. ) Bakit minsan tanong na rin ang sinasagot natin s

Katulad ng sinabi ko sa nakaraang entry ko, mahirap maging isang fan. Mahirap masyadong humanga sa isang artista o singer. Bawat henerasyon na ata ay may mga fanatic, iba iba lang ang level. Sa panahon ng mga nanay ko, ang isang tita ko sa sobrang pagka fanatic kay Edgar Mortiz ay hindi na nakahanap ng lalaking papasa sa kanyang standards. Paano naman lahat ng nanliligaw sa kanya noong araw ay ikinukumpara niya sa idol niya. Sa panahon ng mga pinsan ko, kasikatan naman nila Alvin Patrimonio, Jerry Codiñera, Aga Mulach, Richard Gomez, at marami pa.  Dinaanan ko na rin yan. Sa ngayon nga sila Daniel Padilla na ang sikat. Minsan parang hindi na ako makarelate. Hindi ko na kilala ang ibang artista. Pero natatawa na lang ako kasi minsan din akong naging ganoon. Paano nga ba maging fanatic? Unang una, masakit sa bulsa maging fanatic. Magastos maging isang fan. Tiba tiba talaga ang mga promoter kapag sikat ang idol mo. Sinasamantala ng mga ito ang kasikatan ng isang tao o grupo. Dati sika

Anong mga kalokohan ang nagawa mo dati sa ngalan ng 'pag-ibig' o matinding paghanga? Umiyak ka na ba ng bongga dahil sa unrequited love? Tipong lahat na ng love song tungkol sa pagiging broken hearted ay nakabisado mo kahit na 'di naging kayo? Kinanta mo ba yun "Mr. Kupido, ako nama'y tulungan mo. Bakit 'di panain ang kanyang damdamin nang ako ay mapansin..." ? (Kung hindi mo alam ang kantang iyon ay hindi tayo magka-henerasyon!) Pwede rin namang, "Kailan? Kailan mo ba mapapansin ang aking lihim? Kahit anong gawing lambing, 'di mo pinapansin..." (O ayan, kinover na iyan nila Juris & Chin dati pati na rin ni Xian Lim, kaya I'm sure alam mo na 'yan!) O umiyak ka na ba dahil sa 'love'. Nagkahiwalay kayo pero hirap kang mag-move on. Sa dami mong nagawa para sa kanya ay hindi pa rin kayo nagkatuluyan. Ang iba ay sinisi ang kabilang panig o ibang tao, kasama ang third party o mga kahati/kabit/kalaguyo. Ang iba naman ay

Summer na naman. Panahon ng tag-init. Napalitan na ng maalinsangang panahon ang lamig ng hangin noong panahon ng Disyembre at Enero. Ito ang paboritong panahon ng mga estudyante kasi walang pasok. Pero para sa mga may pasok sa kolehiyo at ang may mga kailangan ipasok sa summer na subject na naibagsak, pareho lang ito sa ibang mga araw, sobrang init nga lang.  Summer is time to be resourceful!?  Naisip ko tuloy, paano nga ba ako kapag panahon ng tag-init? Parang kailan lang isa rin ako sa mga nagdiriwang kapag summer na. Iba iba ang pinagkakaabalahan ko dati. Dito lumalabas ang pagiging resourceful at malikhain ko para malibang at magkapera. Noong grade school ako, dahil walang baon kapag summer ay sumubok kami ng pinsan kong magpataya ng ending. Hindi kalakihan ang kinkita namin pero pwede na rin kaysa wala. Syempre ang parokyano namin ay mga kamag-anak rin namin at ilang kapitbahay. Hindi sila makatanggi kapag inaalok na namin silang tumaya sa amin. Naging libangan din nami