Mga Kuwento ni Ian

Paano nga ba ang pasko para sa ating mga Pilipino? Sabi nila sa Pilipinas ang pinakamahabang pagdiriwang ng Pasko. Biruin niyo pagdating palang ng Ika-1 ng Setyembre ay maririnig nang pinatutugtog ang mga Christmas Songs. Siyempre nangunguna dito ang pinakapatok na mga kanta ni Jose Mari Chan, lalong lalo na ang Christmas in our Hearts . Makikita na rin na unti-unti nang nagkakabit ng dekorasyon pamasko ang sa paligid. Tumatagal ang padiriwang hanggang Kapistahan ng Tatlong Haring Mago o ang tinatawag ng karamihan na Feast of the Three Kings. Minsan nga hinahabol pa ang Lunar New Year o ang mas kilala na Chinese New Year na pagtatapos ng Pasko.  Hindi ko nga alam kung kailan nagsisimulang magbilang ng araw bago ang Pasko ang mga tao. Hindi naman siguro pagkatapos ng Bagong Taon, diba? M ga kakabayan, 360 days na lang bago ang Pasko?   Pagkatapos ng Chinese New Year? Di  naman masyadong excited sa Pasko, diba? Ano ano nga ba ang inaabangan kapag kapaskuhan?

Ang bawat araw natin ay iba iba. Minsan ay masaya, minsan malungkot, minsan rin kadiri. Heto ang listahan ng ilang nakakakadiring pangyayari na maari nating maranasan sa buhay.: Kadiri Moment No. 1: Laway Unang una sa listahan ng mga nakakadiring pangyayari sa ating buhay ay may kaugnayan sa laway. Marami kasing pagkakataon na tumatalsik ang laway ng isang tao. Minsan sa sobrang sarap ng usapan ay kahit may laman ang bibig ay nakakapagsalita tayo. Minsan rin naman alam naman ng mga kaharap natin na ngumunguya pa tayo ay tatanungin pa tayo. Kaya nga sabi "don't speak when your mouth is full" dapat din malaman nila na 'don't ask someone whose mouth is full' diba? Tapos magagalit kapag biglang may sumamang pagkain pagsalita mo.  Pero mayroon rin naman mga tao na kahit walang laman ang bibig ay basta na lang tumatalsik ang laway. Kung baga, natural na talsikin ang laway nila. Pinanglihi siguro sa shower or spray. Kaya sa tuwing nagsasalita ay nababas

Nagkamali ka na ba? Yun tipong may inakala ka, mali pala. Nakakahiya! Case No. 1: Maling Tsikot Katulad noong nasa kolehiyo ako. Sa pagmamadali kong makauwi, paglabas ko ng gate ng unibersidad ko tumingin ako sa sasakyan na nakaparada sa tabi ng kalsada. Dahil doon parati tumitigil ang sasakyan ng tatay ko kapag sinusundo niya ako at kapareho ng kulay ng sasakyan niya ay inisip ko na agad na iyon nga ang sasakyan na dala niya. Agad akong lumapit at sinubukan kong buksan ang pinto. Tumingin ako sa nagmamaneho upang pabuksan ang lock ng pinto. Doon ko natitigan ang sasakyan. Hindi ko pala napansin na iba pala ang tint ng sasakyan na iyon pati na rin ang plate number! Kahiya talaga! Baka akalain nila part-time karnapper ako. Naka PE uniform pa naman ako.  Higit sampung taon ang lumipas, habang pauwi kami mula sa mall ay naglalakad kami ng nanay ko sa parking patungo sa van namin. Hindi namin alam kung saan pumarada ang tatay ko kaya hinanap namin. Nakita namin ang van. Lumap

Naiinis ka ba sa tuwing mayroon magtatanong sa iyo kung bakit wala ka pa rin nobyo? Ilang taon ka na pero hanggang ngayon ay wala ka pa rin maipakilala sa pamilya mo. Para tumigil na sila sa pagtatanong tuwing may reunion kayo kung bakit wala ka pa rin nobyo o kung kailan ka mag-aasawa ( nobyo nga wala, asawa pa! Ano ba?! ) ay naiisip mo nang maghanap ng boyfriend-for-hire o isama ang isang kaibigan mong bakla na magpanggap na nobyo mo  matigil lang ang pangungulit nila. O ano kaya ay hindi ka na lang pumupunta sa mga family at high school reunion para hindi ka matanong kung nasaan ang inexistent boyfriend mo. Noong nasa high school ako, kapag may nagtatanong sa akin kung may nobyo ako, isa lang ang sagot ko, “bawal pa po akong magka-nobyo eh.” Agad naman tumitigil ang mga nagtatanong. Sabi kasi ng nanay ko noong matatapos na ako ng elementary pagdating ko raw ng kolehiyo pa ako pwede magnobyo. Kaya lang ang masama ay nang tinanong ko siya ulit noong malapit na akong matapos ng

Mahirap na madaling masanay sa nakasanayan.  Minsan masyado tayong nagiging kumportable sa mga bagay bagay sa buhay natin na hindi na natin matanggap ang pagbabago. Nahihirapan na tayong mag-isip pang sumubok ng iba. Halimbawa, kapag nasanay na tayo sa ginagamit nating tatak ng mga binibili natin, minsan ang hirap kapag wala ang tatak na ito.  Isa sa pinakakinaiinisan ko ay kapag ang kasama ko ay masyadong nasanay sa nakasanayan lalo sa ibang bansa. Para sa akin pumupunta tayo sa ibang bansa para malaman ang kultura at pamumuhay sa ibang lugar. Doon malalaman mo ano ang pagkakaiba sa nakasanayan mong buhay. Pero kapag kasama ko ay takot sumubok ng iba sa nakasanayan nila ang hirap na kumbinsihin na sumubok ng ibang bagay. Limitado ang nararanasan nila. Limitado ang nalalaman nila. Paulit-ulit na lang. Minsan dahil nasanay na sila sa isang hotel na natirahan namin ng dalawang beses na ay sinabi nilang doon nila ulit gustong tumira sa pagbalik namin sa bansang iyon pagkalapas n

Akma ba ang itsura mo sa edad mo? Sa ibang mga kultura ay ipinagbabawal ang pagtatanong ng edad sa mga babae. Hindi raw ito etikal. Kaya naalala ko nang nagkaroon ng Pilipina na ka-chat ang isang kaklase kong taga Timog Asya dati. Tinanong niya muna ako kung maari raw niyang itanong sa ka-chat niyang Pinay kung ilang taon na ito dahil sa kanila raw ay bawal ito.  Mahirap na basta na lang itanong ang edad ng isang tao lalo na sa babae na parang mas nakakatanda sa atin. Minsan parang nababastusan sila. Kaya mag-ingat. Huwag agad-agad magtatanong ng edad kung ayaw na masungitan.  Pero napagkamalan ka bang mas bata sa edad mo? Ang sarap sa pandinig lalo na kung kapanipaniwala ang pagkakasabi ng taong nagsasabi nito sa iyo. Pumapalakpak ang taenga nating mga babae kapag sinasabihan tayong, "mukha kang bata". Ano kaya ay magugulat ang kausap natin at hindi makapaniwala kapag sinabi natin ang totoo nating edad, "Ah talaga? Akala ko mas bata ka pa sa edad mo."

Bakit nga ba maraming Pilipino ang patay na patay pumunta sa US? Kamakailang nagpunta ako sa Embahada ng Estados Unidos para mag renew ng visa ko ay napansin kong marami pa rin ang nagaapply ng visa. Marami pa rin ang nais pumunta sa Amerika. Marami ang nagdadasal na mabigyan ng visa. Marami rin ang nag-apply para mag migrate na sa US. Mayroon din mga umiiyak sa tuwa dahil nabigyan sila ng visa sa US na aakalain mong nanalo sa sweepstakes.  Maraming pelikula na ang napanood natin tungkol sa buhay sa Amerika. Pinakikita na mahirap mabuhay sa Amerika. Kailangang kumayod ng mabuti para kumita ng pera. Kadalasan higit sa isang trabaho ang kailangang pasukin ng isang tao para mabuhay ng maginhawa sa US. Pinapakita nilang hindi pinupulot ang pera sa Amerika.  Ngunit kahit gaano pa karami ang marinig at mapanood natin tungkol sa hirap ng buhay doon ay hindi nababawasan ang dami ng nangangarap na mapunta doon. Marami ang mayroong American Dream. May iba rin kasing sinusuwert