Si Mr. Clean

    

        Pagdating ko ng kolehiyo ay malaki ang pinag-iba ng buhay ko. Sa Maynila na ako pumapasok. Hindi katulad dati na madalas presko at malinis ang nalalanghap namin na hangin sa school, biglang kailangan ko nang pumasok sa mainit at mausok na paligid. Paglabas pa lang ng campus halu-halong usok mula sa tambutso ng mga sasakyan, yosi, at mga nagluluto ang maamoy.  

        Ganoon din ang pagbabagong kailangan kong harapin sa mga klase ko. Bagong mga kaklase, bagong iskedyul, bagong mga propesor, atbp. Dati ay puro babae ang kaklaseng nakakasama ko sa araw-araw pero kailangan ko nang masanay na mayroon na rin akong kaklaseng lalaki at bakla. Mayroon naman akong kuya, mga pinsan na lalaki at mga pamangkin kaya hindi ako nahirapan mag-adjust kontra sa inaasahan ng karamihan sa akin. Iba siguro talaga kapag galing ka sa malaking pamilya. Pero isa sa aking nakilala rito ay si Mr. Clean. 

        Siya yun mukhang malinis. Boy-next-door ang dating kasi mukhang di pa siya nagbibinata pagdating sa height. Yun uniporme niya parang nilabhan ang sikat na sabon panlaba sa puti. Matalino rin siya at may mataas na pangarap kaya matutuwa ka sa kanya. Alam na niya agad ang gusto niya pagpasok pa lang ng kolehiyo. Kaya siguro rin napansin ko siya kasi maliban sa panlabas na itsura na mukhang malinis ay nandoon ang maturity na hindi ko pa naaabot. 

    Naaalala ko pa dati na may mga babae mula sa kabilang klase ang nagpapapansin sa kanya. Pero siya deadma lang. Maayos siya tignan noong simula. Marami rin pala sa klase namin na may gusto sa kanya noong simula. Nakakatawa na niloloko ako sa kanya dahil lang nagkokompitensya kami sa grades sa klase. Parati niya akong tinatanong ng grade ko sa mga exam at quiz. Noong una, sa isang klase namin na paborito niya, ako ang pinaka-unang tinawag ng propesor namin. Siya naman ang sumunod sa akin. Kapag nagbabalik kasi ng papel ang propesor namin ay nakaayos base sa grado. Matapos ang huling klase namin ay nagulat ako na bigla niya akong hinabol sa labas ng building. Hiniram niya ang quiz ko at kinompara sa quiz niya. Sumunod na quiz sa klase na iyon ay natuwa na siya na nauna siyang tinawag at kasunod lang niya ako. Pero hindi naman gaano kalaki ang pagkakaiba ng grado namin. At tinignan pa rin niya ang quiz ko. 

    Minsan rin na mayroon kaming graded recitation sa ibang klase ay nagulat ako na biglang kinalabit ako ng kaklase ko na nakaupo sa likod ko. Kakatapos lang ni Mr. Clean mag recite noon. Sabi ng kaklase ko, "tawag ka ni (Mr. Clean)." Pagtingin ko kay Mr. Clean ay sinesenyasan niya ako na mag volunteer na. Sabi ko ayoko pero patuloy siya sa pagsenyas na mag volunteer na ako. Mahiyain kasi talaga ako. Kaya madali ako nagpapanic kapag graded recitation. Pero sige na nga. Nagtaas naman ako ng kamay. Buti tama ang sagot ko. Pag upo ko, tumingin naman ako sa kanya. Aba, nakangiti na. haha. Kapag may mga exam o quiz rin ay nakiki-review yun sa akin. Katabi ko kasi ang kaibigan niya kaya doon siya pumupunta sa amin. 

    Mayroon lang siyang ugaling hindi ko masyadong maintindihan. Kaya ingat akong magkagusto sa kanya. Dati tinanong ako ng isa niyang kaibigang lalaki kung sino gusto ko sa klase. Sa bawat banggitin niyang pangalan ng kaklase namin na lalaki ay may comment ako. Pero pagdating kay Mr. Clean ay binago ko na lang ang usapan. Kanya kanyang strategy yan eh! haha. Tinanong rin nila ako kung ano ba ang gusto ko sa guy. Siyempre alam naman nila kung sino ang crush ko noon sa F4. Pero una sinabi ko na ma-appeal sa akin yun mga miyembro ng banda, yun kumakanta pati tumutugtog ng gitara. Isa pa na nabanggit ko ay gusto ko rin na artistic lalo na sa painting. Hindi ko na nabanggit ang iba pa.

         

        Makalipas ang ilang araw, pagpasok ko sa classroom ay nakita kong mayroon gitara na nakatayo sa may likod ng silid. Malapit ito sa upuan ni Mr. Clean. Sa harap ako nakaupo pero habang nilalagay ko ang gamit ko sa upuan ko ay biglang lumapit sa akin si Mr. Clean. "May practice kami ng banda ko mamaya" sabi niya sa akin. Sabi ko naman, "ok". Naisip ko kasi, eh ano naman kung may practice kayo? Hindi ko naman nakita na tumutugtog ka talaga at kumakanta. haha. Siyempre to see is to believe dapat. Hindi ko na matandaan kung gaano katagal na panahon ang lumipas mula ng araw na iyon nang nagkaroon kami ng group activity para sa isang klase namin. Yun grupo nila doon pumwesto sa may pinto sa likod ng classroom. Hindi ko alam kung pinapakita ba talaga niya na nagdo-drawing siya. Pero tinignan ko na lang bago lumabas ng classroom. 

        Minsan rin magkausap kami ng isang kaklase ko na lalaki sa may harap ng classroom. Tinatanong ko siya kung ano ang nangyari doon sa isang pinapanood namin na animé kapag hapon. Hindi ko kasi napanood noong isang gabi dahil umalis kami ng pamilya ko. Habang kinukwento sa akin ang nangyari, biglang lumapit sa amin si Mr. Clean. 

"O ano 'yang ping-uusapan niyo?" Tanong niya sa amin ng kaibigan niya. 

Sabi naman namin na tungkol sa isang animé na pinapanood namin. 

Tanong naman niya ulit sa amin, "animé? ano iyon?"

Natawa kami ng kaibigan niya na hindi niya alam ang tungkol doon. 

"Japanese cartoons." haha.  

        Naaalala ko pa may isa kaming klase noong second semester ng first year na sa tabi ko siya umuupo. Dinadaldal niya ako. Nagkwento siya tungkol sa napanood niyang pelikula. Natuwa naman ako. Nagsisimula akong mag-feeling na may gusto siya sa akin. Lalo na ako lang ang binigyan ng CD na may mga kanta ng recommended songs niya. Sige na, ako na naman ang feelingera. haha. 

        Nalungkot ako noong sinabi niya na lilipat na siya sa susunod na taon sa ibang school. Kaya tinext ko siya ng bakasyon at tinanong ko siya paano ko makukuha yun isa ko pang CD. Text text kami bago ako umalis patungo sa ibang bansa. Dalawang buwan akong mawawala, mamimiss ko siguro siya. Iniisip ko habang nasa malayo ako kung kamusta siya at kung naiisip niya kaya ako. Pero hindi naman niya ako in-add sa friendster! haha. (nag view lang haha).

        Pagbalik ko mula sa bakasyon, siya ang una kong hinanap sa klase. Nakita ko naroon pa rin siya. Palihim akong natuwa noong unang araw. Lalo na ni-reserve pala niya ako ng upuan sa tabi niya. Kung dati sa likod siya madalas umupo, yun ni-reserve niya na upuan ay sa second row. Kaso unti-unting nawala ang nararamdaman ko, kung ano man ang tawag doon. Hindi na siya mukhang malinis. At hindi ko na rin nagugustuhan ang pagiging mukha niyang marumi. Minsan parang hindi ko rin gusto amoy ng damit niya parang hindi nalabhan ng maayos. Yun dating parang laba sa kilalang sabon ay wala na. Mukha nang laba sa poso ang uniporme niya. Minsan iniisip ko kung sa manukan ba sinampay ang polo niya o napapadaan siya bago pumasok sa manukan. Amoy chicken feeds kasi ang damit niya minsan. Hindi naman siguro pabango iyon diba? haha. Baka naman mayroon bagong scent ang downy na "manok scent" na hindi ko pa alam. haha. Hindi ko siya masyado pinapansin kapag magkatabi kami kasi hindi ko talaga gusto yun amoy niya. Pero sa totoo lang pakiramdam ko napabayaan niya rin sarili ang niya. Humaba ang buhok niya. Buti na nga lang hindi siya nagpatubo ng bigote. Pero nakaka-turn off talaga. Wala na ang dating mukhang malinis na image niya na na-"gustuhan" ko. Kahit pa sinabi niya nabasa niya ang mga libro na nakalista sa profile ko sa Friendster. Wala na talaga. Major turn-off. Hanggang sa nagkagusto na rin ako sa iba. Una si Mr. Hair Gel. 

       Niloloko pa ako dati ng isang kaibigan ko noong muntik na kaming magkasama sa isang program sa isang bansa. Parati kaming naguusap tungkol sa pag asikaso ng mga requirement namin. Minsan hinati na namin ang gagawin para bumilis kami. Siya ang kumausap sa propesor namin para humingi ng recommendation letter. Ako naman sa pag request ng transcripts sa Main Building. Pinang-uusapan namin ang mga klase na kukunin namin. Medyo nag-alala ako na baka maging close kami masyado at bumalik ang dati kong feelings ko. Kaya lang noong malapit na ay hindi na siya pinayagan ng mga magulang niya. Pero dahil hindi siya pinayagan ay nakahinga ako kahit papaano sa aspetong iyon. Alam kong mas magiging madali sigurong mag-adjust doon kung may kasama akong mas matagal ko nang kilala. Nakakahinayang rin ang pagkakataon na ibinigay nila pero hindi siya nakasama. 

    Nagdiwang ang mga kaibigan niya na sa klase na matagal na rin palang nagtataka kung bakit napabayaan niya ang sarili niya  noong nagdesisyon siya magpagupit. Umayos na rin ang amoy ng damit niya. Nagpagupit man siya ng buhok noong huling taon namin sa college ay hindi na bumalik ang dating tingin ko sa kanya. Pagbalik ko para sa huling taon namin sa kolehiyo ay may isang klase pa kaming magkatabi. Sa ibang klase naman ay malapit sa akin siya umuupo. Alam ko naman na wala siyang balak making fashion designer noon sinabi niyang nakikita niya akong naka suot ng Filipiñana noong may nakita kami sa magazine. Kinuwento pa niya na nagbabasa na raw siya ng mga Japanese manga. Sabi ko naman sa kanya, "nanood ako ng Japanese animé, pero hindi ako nagbabasa ng manga." haha. Malaki rin ang tulong niya sa grupo ko noong naghahanda kami para sa thesis defense namin. Sumama siya sa amin sa library. Hindi ko alam bakit sa amin siya sumama at bakit hindi sa grupo niya. Pero dahil nandoon na rin naman siya, hiningan ko na siya ng mga tanong para makapaghanda kami sa defense. Minsan rin sinasabi niya na matalino raw ako. Kung pwede ba raw mahiram ang utak ko. Pero sa lahat ng iyon ay hindi na para magustuhan ko pa siya. Hindi na para ma-flatter ako. Wala na talaga akong nararamdaman para sa kanya eh.

Hindi ko na siya tinignan ng katulad noong gusto ko pa siya. Nabaling na rin kasi ng tuluyan ang atensyon ko. Noong mga panahon na iyon si Mr. Frie-lirt na ang iniisip ko.