Bakit Mahirap Magsimulang Magsulat?

    

   Bakit nga ba mahirap magsimulang magsulat? Hindi madaling magsulat. Lalo na kapag sa malikhaing pagsusulat ito. Minsan hindi mo alam kung ano pa ang maaari mong isulat na hindi pa naisulat ng iba. O ano pa ang puwede mong maisulat na hindi mo pa nailahad?

    Tuwing nag-iisip ako paano magsisimulang magsulat, naiisip ko ang mga linya sa isang awit na sinulat ni Ryan Cayabyab:

"Di biro ang sumulat ng awitin para sayo,

Para akong isang sirang ulo, hilo at lito

Sa akin pang minanang piyano

Tikladoy pilit nilaro

Baka sakaling merong tono

Bigla na lang umusbong

Tungkol saan naman kayang awiting para sayo

Di biro ang gawing sukat ang titik sa tono

Sampu man aking diksyonaryo

Kung ang tugmay di wasto…"

    Ang hirap magsimula. Mahirap lalo na kung hindi mo alam kung ano ang isusulat mo. Mahirap kung hindi malinaw sa iyo kung bakit mo ba ginagawa ang isang bagay. Alam ko kung bakit ko ginagawa pero mahirap pa rin. Katulad ng hirap sa pag "move on" at pagsisimulang muli, mahirap rin tapusin ang isang bagay na nasimulan minsan. Isang malaking desisyon ang magsimula, isa ring malaking desisyon ang tapusin ang isang bagay. Kailangan handa ka kapag sinimulan mo ang isang bagay na tapusin ito. 

Minsan kahit anong piga mo sa utak mo parang wala ka talagang makuha. Minsan ang tagal bago ka magkaroon ng inspirasyon. Pakiramdam ko dapat tama ang oras, walang istorbo. Minsan mas nakakapagsulat ako kapag under pressure ako na matapos ang sinusulat ko. Dapat hindi masyadong mainit, hindi masyadong malamig. Dapat hindi masyadong maingay, mas maganda tahimik at wala akong kasama. Nililibang ko na lang ang sarili ko kapag ganoon ang nangyayari sa akin. Kinakalimutan ko muna ang pagsusulat at nabubuhay ng normal. Sa buhay nanggagaling ang inspirasyon ko. Sa buhay ko nakukuha ang chismis para sa mga kuwento ko. 

    Minsan nakakatawa kapag nagsusulat ako. Naalala ko ang mga pangyayari sa buhay ko. Minsan rin nakakaiyak maalaala ang mga nakalipas. Minsan ang hirap isulat ang mga bagay na hindi maganda para sa akin. Mahirap ilabas ang iniisip at nararamdaman ko. Natatakot ako sa iisipin ng mga tao sa akin. Pero mahirap magsulat kapag wala kang nararanasan, kapag wala kang basehan ng isisulat mo. Mahirap magsulat kapag hindi maayos ang pakiramdam mo. 

    Paano ka magsusulat ng nakakatawa kung malungkot ka? Paano ka magsusulat tungkol sa pag-ibig o sa pagkabigo kung hindi mo ito naranasan? Paano ka magsusulat ng may matututunan ang mga magbabasa kung magulo ang isip mo?

    Mahirap magsulat kapag iniisip ko kung magugustuhan kaya ng mga magbabasa ang isinusulat ko. Sasang-ayon kaya sila sa akin? Matutuwa kaya sila? Maiinis? Maiintindihan kaya nila ako? Makaka-relate kaya sila? 

    Isa sa nakakasarap sa pakiramdam ay ang pag-uukol ng panahon ng mga taong basahin ang isinulat ko. Nakakatuwa na kahit hindi mo kakilala ay binabasa ang sinusulat mo. Kahit papaano kaya ay may naitulong ako sa kanya? Napasaya ko kaya siya? May nakuha kaya siya sa akin? Kalokohan o may katuturan man. Ayokong sayangin ang oras ng mambabasa. Sabi nga, "you cannot please everyone." Pero ang hirap na hindi isipin!!!

    Minsan nakatitig na lang ako ng matagal sa computer ko. Naghihintay ako na biglang may lumabas na mga salitang may kabuluhan mula sa mga daliri ko habang nagpipipindot ako ng mga letra.

Hindi madaling magsulat. Hindi madaling ilahad ang aking sarili sa mga tao na hindi lahat ay kilala ko at hindi rin lahat ay kilala talaga ako. Pero masarap rin ang pakiramdam na naibahagi ko ang isang parte ko, isang parte ng buhay ko at buhay ng mga kakilala ko. Masarap sa pakiramdam na nababawasan ang dinadala ko at nailalagay ko rito. Minsan ang mga bagay na nagaalinalangan akong ibahagi sa mga tao pa ang hindi ko inaasahang babasahin ng mga tao. 

    Mahirap magsulat pero ginagawa ko pa rin. Mahirap pero sinusubukan ko pa rin. Lahat tayo ay may kanya-kanyang kuwento. Lahat tayo ay maaring magkuwento. Iba-iba nga lang ang ating paraan ng paglalahad ng kuwento. Iba-iba rin ang paraan natin sa pag-aanalisa ng mga pangyayari sa buhay.  

    Nakakatuwa na ang mga kaibigan at pamilya ko ay binabasa rin ang sinusulat ko. Nakakatuwang sinasabi nila sa akin ang nabasa nila. Pero kahit gaano ko alalahanin ang mga ito, ay mahirap pa rin magsulat. Dapat ko na bang itigil ito?

    Bakit hindi mo subukan? Para malaman mo kung bakit nga ba ang hirap magsimulang magsulat?