Lumaktaw sa pangunahing content

Bakit Kailangan Magkamali?


Bakit nga ba kailangan magkamali? Sabi nila ang pagkakamali ay mahalaga sa buhay natin. Kailangan raw natin magkamali dahil ito ang paraan upang matuto tayo. Natututo naman tayo ng hindi kailangan magkamali, ngunit sa pamamagitan ng pagkakamali lamang natin mas natututunan ang dapat natin maintindihan. Mayroon raw kasing mga bagay na natututunan nga natin pero madali rin natin nalilimutan. Ngunit kapag ito ay sa pamamagitan ng isang pagkakamali, mas tumatatak ito sa isip natin. Kapag mas malaki ang kapalit upang matutunan natin ang mga bagay, ay mas tumatatak ito sa isipan natin. Parang sugat, kapag mas masakit at mas malaki ang sugat, mas malaki ang peklat, kaya mas maaalala rin natin ito. 

Noong bata pa ako ay nag-aaral akong mag-bike sa amin. Ginagaya ko ang kapatid ko at mga pinsan ko na nakikita kong sinusubukan bumaba ng mabilis mula sa tuktok, naka bike man sila o naka sakay sa skate board. Para Kang nasa mabilis na rollercoaster. Kaya lang bigla kong niliko ang bike at nagkabanggaan kami ng isang kapit bahay. Ayun, isang malaking sugat ang inuwi ko sa bahay. Tinakot pa ako ng katulong namin na lalabasan raw ng tren yun sugat ko. Mula noon ay hindi na ako sumubok mag-aral mag bike ulit. Hanggang sa hindi ko na natutunan mag bike. Oo, nakakatawa para sa marami na lumaki akong hindi natutong mag bike. Pero isang malaki peklat sa tuhod ang nagpapaalala sa akin ng araw na iyon. 

Doon ko unang natutunan ang salitang “dala”. Natuto akong madala. Isa siguro iyon sa mga unang karanasan ko sa buhay na una kong nalaman na dapat nag-iingat ako, kasi kung hindi ay masasaktan akong muli. 

Walang katapusan ang pagkakataon na nagkakamali tayo. Kaya wala rin katapusan ang pagkakataon matuto at madala. Pero bilib ako sa ibang tao, kasi kahit ilang beses silang nagkakamali at nasasaktan, parang hindi pa rin sila natututo, hindi pa rin sila nadadalang gawin ang parehong pagkakamali. Kapag nasusugatan raw sila, lalo silang tumatapang. Mas lalo silang hindi natatakot magkamaling muli. 

Darating kaya ang panahon na hindi na tayo magkakamali? Siyempre hindi. Habang buhay tayo ay maari tayong magkamali. Bakit? Kadikit na kasi ng pagiging tao natin ang pagiging hindi perpekto. Kung hindi tayo nagkakamali ay hindi tayo tao. Ang bawat pagkakamali na nagagawa natin ay nagpapaalala sa atin ng pagiging tao natin. Sinong tao ba ang hindi nagkakamali? Ok lang magkamali, pero hangga't hindi mo pa natututunan ang kailangan mo matutunan mula sa pagkakamaling iyon ay mauulit lang itong muli. Ibig sabihin mayroon ka pang kailangan maintindihan mula doon. Hindi pa tapos ang 'lesson' mo sa buhay sa aspetong iyon.

Parang sa pag-aaral yan. Hanggang hindi natin natututunan ang kailangan natin malaman mula doon, ay mauulit lang iyon. Magkakamali pa rin tayo sa bagay na iyon. Sa buhay rin natin. Isipin mo na lang sa mga comedy kahit romantic comedy na palabas parating mayroong pagkakamaling nagagawa ang bida o nakaka-apekto sa bida. Kung wala ang mga pagkakamali ay hindi mangayayari ang mga dapat mangyari.


Ikaw, sa tingin mo bakit ba kailangan magkamali?

Mga Komento

Mga Mabebentang Kuwento

Paano ba kami kapag may patay?

I sa sa iniiwasang pag-usapan ang tungkol sa patay. Pero paano ba kapag may patay kami? Katulad ng maraming pamilyang Pilipino, marami kaming sinusunod na pamahiin kapag mayroon kaming patay. Noong college ako ay nagsulat ako tungkol sa mga pamahiin ng mga Pilipino sa patay. Marami tayong mga pamahiin dito sa Pilipinas. Nag-iiba, nadagdagan at nababawasan ang mga ito depende sa lugar o probinsya. Pero sa mga pamahiin natin, ang mga pamahiin sa patay na ata ang pinakamarami.  Hindi man madaling isipin ang mamatayan  ng isang mahal sa buhay dahil lungkot ang una nating nararamdaman pero ito ay isang kaganapan kung saan dumarating ang mga kamaga-anak at nagkakaroon ng instant reunion. Umuuwi ang mga nasa ibang lugar na hindi madalas umuwi o nagpapadala ng pera ag dating mahirap hingan ng pera. Dumarating din ang mga outside the kulambo na pamilya sa mga lalaking may itinatago sa tunay na pamilya.  Habang nag-lalamay, inaalala ng mga tao ang namayapa. Paano ba siya noo...

Bakit Tayo Makasarili?

Bakit nga ba tayo makasarili? Ako, ako, ako, parati na lang ako sabi nga sa pelikula. Para sa iba, hindi nila maamin na makasarili sila, kasi para sa kanila perpekto sila. Sige na, kayo na. Pero para sa atin na aminado sa ating pagiging makasarili, bakit nga ba tayo ganito? Paano ba tayo nagiging makasarili? Sabi nga mahalin muna natin ang ating mga sarili bago tayo magmahal ng iba. Hindi masamang mahalin ang sarili. Kaya lang, lahat ng sobra ay  masama. Lahat rin ng bagay na sumasagasa na sa interes ng iba ay maaari na rin makasama. Dahil hindi natin maiiwasan ang pakikipag-ugnayan sa ating kapwa. Dito nasusukat ang ating pagkatao. Dito rin nalalaman kung paano natin tinitimbang ang mga bagay sa buhay natin.  Tignan natin ang mga ebidensya ng ating pagiging makasarili sa araw-araw. Kalamidad. Bakit nga ba nagbabaha? Isa na ata sa mga bagay na nakasanayan na ng mga nakatira sa siyudad ay ang karanasan sa baha. Bakit nga may baha? Paano imbes na itago muna ang balat ...

Na-LSS Ka Na Ba?

Na-LSS ka na ba? (LSS = Last Song Syndrome pero puwede rin naman na Last Sound Syndrome) Ito ay nangyayari tuwing mayroon tayong paulit-ulit na kanta na naririnig. Minsan tinatamaan tayo ng LSS dahil gusto natin ang kanta, minsan naman dahil ayaw natin sa kanta.  Natutunan ang tungkol sa pagkakaroon ng LSS noong ako ay nasa elementarya at high schol pa lang ako. Parati namin naririnig ang mga nagtitinda ng Selecta na tumutugtog upang manawag ng mga bibili lalo na mga bata. Dahil dito ay inuulit na ng kaibigan ko ang tugtog. Pero bago pa lang nangyari iyon ay naalala ko na sa sobrang pagkagusto ko sa isang kanta ni Ate Regine ay minsan kahit antok na antok na ako ay hindi ko mapigilan na hindi kumanta habang pinatutugtog ito sa radyo sa service. Nakakahiya man na nakikita ng mga ka-service ko na kumakanta ako habang natutulog bago ko napansin na ginagawa ko ang pagkanta at pagtulog ng sabay.  Noong nag-aral ako sa ibang bansa ay minsan pumunta kami ng mga kaibigan ko s...