Pasukan na naman. Simula ng bagong school year. Kabalikat ng pagtatapos ng nakalipas na school year ay isang bagong school year. Natapos ang school year na excited ang mga estudyante sa bakasyon, ngayon naman ay excited na ang mga estudyante sa bagong school year, sa bagong notebook, sa bagong ID, sa bagong mga gamit (sapatos, libro, uniporme), sa bagong adviser, sa bagong section, atbp. Pero siyempre ang pinakakinaka-excite ng mga estudyante ay ang muling panghihingi ng baon sa araw-araw.
Ngunit pagdating ng sangkatutak na assignment magsisimula nang mapalitan ang excitement ng pagod, katamaran, at pag-aabang sa class suspensions tuwing may bagyo pati na rin ang deklarasyon ng mga national holiday.
Exciting maging isang estudyante, dahil bukod sa mga tinuturo sa atin ng ating mga guro at nababasa sa libro ay marami tayong ibang nalalaman tungkol sa kapwa natin, in short KALOKOHAN. hehe.
Exciting sa school kasi nandoon parati ang kaba kung paano ka bibigyan ng grado ng titser mo. Lalo na tuwing may graded recitation, may quiz, at may exam.
Umaasa ka lang sa ibang tao na paaralin at bigyan ka ng baon ng mga magulang mo o mga kamag-anak mo.
Ang sarap maging estudyante lalo na wala ka nang iintindihin kung hindi mag-aral at chumismis sa paaralan. Pero bakit habang estudyante ka pa ay hindi mo naiisip na lubusin ang panahon na nag-aaral ka pa at mga magulang mo pa ang gumagawa ng paraan para kumita ng pera para sa iyo. Bakit tayo tinatamad pumasok habang may pasok? Bakit ayaw natin mag-aral ng mga mabuti kung iyon na nga lang ang gagawin natin kapalit ng pagsusumikap ng mga magulang natin para mabigyan tayo ng magandang kinabukasan? Minsan naiisip man natin ang mga ito ay mabilis natin itong nakakalimutan. Bumabalik tayo sa estudyanteng natutuwa kapag walang pasok, kapag walang guro, kapag walang assignment. Kinakabahan tayo sa resulta ng exam at lalo na sa bigayan ng report card. Kinakabahan tayong malaman ang hatol sa atin ng ating mga guro. Ang paghihirap natin ng ilang buwan ay hinusgahan sa ilang numero o letra sa ibang school lamang.
Malapit na ata akong mag kolehiyo noong naisip kong dapat kong seryosohin ang pag-aaral ko. Nangarap ako. Medyo nakakasisi na hindi ko pa nilubos-lubos ang bawat minuto na nag-aaral ako noong bata ako para mag-aral. Pagkatapos ko ng kolehiyo ay doon ko na-miss ang pag-aaral. Nag-isip akong bumalik sa pag-aaral kaya ako nag graduate school. Ibang iba ang pakiramdam nang nasa school ka at iba rin kapag nasa trabaho. Mas masaya ako. Ngayon natapos ko na rin ang master's ko parang hinahanap-hanap ko na naman ang pag-aaral.
Kaya sa mga estudyante pa, lubos-lubusin niyo ang bawat pagkakataon niyo bilang mag-aaral ano man lebel kayo. Ang bawat araw ay exciting. Huwag kayong magmadali na sa pagtanda. Mas masarap mag-aral kaysa kumita ng pera. Mas masarap ang pakiramdam na alam mong marami kang matututunan sa araw araw kaysa problemahin ang trabaho dahil kailangan kumita ng pera. Walang madali sa buhay natin. Ang paghihirap sa buhay natin sa araw araw ang dahilan kung bakit tayo kailangan magsikap mabuhay. Kaya mag-enjoy kayo habang bata pa kayo. Habang magaang-gaang pa hinaharap niyong problema.
Ikaw, naniniwala ka bang masarap maging estudyante?
tama totoo.
TumugonBurahin