Lumaktaw sa pangunahing content

Uso pa ba ang paghihintay?

Naghintay ka na ba sa taong gusto mo?

Gaano ba katagal dapat maghintay? Buwan, taon?

Sa panahon na sanay ang mga tao sa instant, uso pa ba ang paghihintay sa taong mahal mo?

Sabi ng iba, ang panahon ng paghihintay ay makakatulong upang malaman kung totoo ba ang nararamdaman mo, kung mahal mo ba talaga siya, o kung mahal ka nga ba talaga ng taong hinihintay mo. 

Para sa iba, dapat hindi naghihintay. Kung mahal ka, mahal ka. Kapag hindi siya handa ngayon, ibig sabihin hindi siya ang para sa iyo. Hindi na pinapatagal iyon. Para bang pumara ka ng taxi o pag nagbook ka ng Grab, Angkas o JoyRide na kapag dumating dapat lumabas ka na agad. Maiksi lang daw ang buhay para sayangin sa paghihintay.

Para naman sa iba, dapat sandali lang. Tama na raw ang ilang buwan. Kapag hindi pa rin nagbalik / naging handa para sa iyo ang taong hinihintay mo, ibis sabihin panahon na ito upang kalimutan siya. Kapag tumagal pa raw kasi, sign na ito na ibig sabihin ay hindi siya talaga para sa iyo. 

Para naman sa iba, kapag mas mahal mo ay mas handa kang maghintay. Kasi raw doon malalalaman kung handa kang magsakripisyo para sa pagmamahal mo. Ang motto kasi nila ay "kapag may tiyaga, may nilaga". Dito raw napapatunayan na mahal mo talaga siya. Kaya lang paano kung marking taon na ang lumipas? Habang ikaw ay naghihintay pa rin? Paano kung naghihintay ka lang pala sa wala? Sinabi ba niya na maghintay ka sa kanya? Sabi nga #walangforever, ganoon din dapat sa paghihintay. Hindi pwedeng forever maghintay.

Habang naghihintay, hindi rin naman dapat na walang ginagawa diba? Sinubukan mo rin bang bulsan ang sarili sa iba? Kapag dumating ang panahon na may makilala ka na mas handang magmahal sa iyo habang naghihintay ka sa kanya, hindi ba ito ang matibay na senyales na hindi talaga kayo ang para sa isa't isa ng taong minimahal mo?

Ikaw, ano sa tingin mo, uso pa ba ang paghihintay?

Mga Komento

Mga Mabebentang Kuwento

Paano ba kami kapag may patay?

I sa sa iniiwasang pag-usapan ang tungkol sa patay. Pero paano ba kapag may patay kami? Katulad ng maraming pamilyang Pilipino, marami kaming sinusunod na pamahiin kapag mayroon kaming patay. Noong college ako ay nagsulat ako tungkol sa mga pamahiin ng mga Pilipino sa patay. Marami tayong mga pamahiin dito sa Pilipinas. Nag-iiba, nadagdagan at nababawasan ang mga ito depende sa lugar o probinsya. Pero sa mga pamahiin natin, ang mga pamahiin sa patay na ata ang pinakamarami.  Hindi man madaling isipin ang mamatayan  ng isang mahal sa buhay dahil lungkot ang una nating nararamdaman pero ito ay isang kaganapan kung saan dumarating ang mga kamaga-anak at nagkakaroon ng instant reunion. Umuuwi ang mga nasa ibang lugar na hindi madalas umuwi o nagpapadala ng pera ag dating mahirap hingan ng pera. Dumarating din ang mga outside the kulambo na pamilya sa mga lalaking may itinatago sa tunay na pamilya.  Habang nag-lalamay, inaalala ng mga tao ang namayapa. Paano ba siya noong buhay siya?

Bakit Tayo Makasarili?

Bakit nga ba tayo makasarili? Ako, ako, ako, parati na lang ako sabi nga sa pelikula. Para sa iba, hindi nila maamin na makasarili sila, kasi para sa kanila perpekto sila. Sige na, kayo na. Pero para sa atin na aminado sa ating pagiging makasarili, bakit nga ba tayo ganito? Paano ba tayo nagiging makasarili? Sabi nga mahalin muna natin ang ating mga sarili bago tayo magmahal ng iba. Hindi masamang mahalin ang sarili. Kaya lang, lahat ng sobra ay  masama. Lahat rin ng bagay na sumasagasa na sa interes ng iba ay maaari na rin makasama. Dahil hindi natin maiiwasan ang pakikipag-ugnayan sa ating kapwa. Dito nasusukat ang ating pagkatao. Dito rin nalalaman kung paano natin tinitimbang ang mga bagay sa buhay natin.  Tignan natin ang mga ebidensya ng ating pagiging makasarili sa araw-araw. Kalamidad. Bakit nga ba nagbabaha? Isa na ata sa mga bagay na nakasanayan na ng mga nakatira sa siyudad ay ang karanasan sa baha. Bakit nga may baha? Paano imbes na itago muna ang balat ng kendi

Na-LSS Ka Na Ba?

Na-LSS ka na ba? (LSS = Last Song Syndrome pero puwede rin naman na Last Sound Syndrome) Ito ay nangyayari tuwing mayroon tayong paulit-ulit na kanta na naririnig. Minsan tinatamaan tayo ng LSS dahil gusto natin ang kanta, minsan naman dahil ayaw natin sa kanta.  Natutunan ang tungkol sa pagkakaroon ng LSS noong ako ay nasa elementarya at high schol pa lang ako. Parati namin naririnig ang mga nagtitinda ng Selecta na tumutugtog upang manawag ng mga bibili lalo na mga bata. Dahil dito ay inuulit na ng kaibigan ko ang tugtog. Pero bago pa lang nangyari iyon ay naalala ko na sa sobrang pagkagusto ko sa isang kanta ni Ate Regine ay minsan kahit antok na antok na ako ay hindi ko mapigilan na hindi kumanta habang pinatutugtog ito sa radyo sa service. Nakakahiya man na nakikita ng mga ka-service ko na kumakanta ako habang natutulog bago ko napansin na ginagawa ko ang pagkanta at pagtulog ng sabay.  Noong nag-aral ako sa ibang bansa ay minsan pumunta kami ng mga kaibigan ko sa isang t