Totoo bang "Love is 'Smell-Blind'"?

Sabi nila kapag ang isang magandang babae ay nagmahal ng pangit na lalaki o ang isang gwapong lalaki nagkagusto sa isang pangit na babae, "love is blind" daw kasi. Halos lahat ng tao ay hindi maintindihan kung ano ang nakita nung magandang babae o gwapong lalaki. 

Nagugulat ang mga tao. 
Ano ba yan?! Hindi sila bagay! Maganda/gwapo pa ako diyan eh! Hindi kaya ginayuma siya? O baka naman mayaman yun kahit pangit. Malay mo naman "true love"... 

Pero paano kapag ang isang babae/lalaki na naliligo araw araw ay magkagusto sa taong hindi gaano malinis sa katawan? Alam mo yun kahit anong mangyari ay ginugusto pa rin niya kahit alam niyang hindi naglilinis ng katawan. Anong itatawag doon: "love is 'smell-blind'"?

Inaamin ko na sensitibo ang pang amoy ko. Ayokong paulit-ulit ang amoy ko. Ayokong naamoy ko ang sarili ko. Kaya nga nakakatawang isipin na kahit anong sensitibo ng pang amoy ko ay minsan ko nang hindi pinansin ito. Yun tipong "mind over matter" ang nangyari. Parang pagkain ng hindi mo gustong kainin. Parang gulay sa mga bata, Balut sa mga dayuhan, aso sa mga mahilig mag-alaga ng aso, atbp. Huwag mo raw isipin na ang kakainin mo ay kung ano ang nakita mo. Isipin mo raw na kinakain mo ang pinaka paborito mong pagkain. Mind over matter. Pero kahit anong gawin ko ay mas madalas ay hindi ko kinakaya. 

Dati ay mayroon akong nakilala. Sabi nila guwapo naman daw siya. Noong nagpapahiwatig siya ng interes ay iniiwasan kong bigyan siya ng pag-asa. Ayoko ng magulong sitwasyon at duda rin ako sa kalinisan niya sa katawan. Kaya lang ay napapansin ng mga kaibigan ko na may gusto raw siya sa akin. Sabi nila nakita naman nila na naghuhugas naman daw ng kamay bago kumain. Mukhang naliligo naman sa umaga bago pumasok sa trabaho. Maayos naman ang pagkalaba ng damit. Hindi naman siya nagsisigarilyo at wala naman siyang putok. 

Kaya lang hindi naman sila talaga lumalapit sa kanya ng madalas katulad ko. Dahil ako ang mas madalas niyang kinakausap, hindi naiiwasan na minsan ay maamoy ko ang hininga niya. Nagulat ako para akong tinulak palayo ng naamoy ko. Kaya lang mind over matter. Deadma lang sa naamoy ko. E type ko eh. Mabait naman siya. Maayos ang itsura. Maganda ang trabaho. Hindi nagyoyosi. Walang B.O. Bad Breath nga lang. haha. Para tuloy bawang ang toothpaste niya at sibuyas naman ang mouthwash niya. Iba talaga! 

Pwede naman daw gawan ng paraan ang halitosis. Mabango nga hininga hindi mo naman matignan ang mukha niya. Mabango nga wala namang trabaho. Mabango nga ang hininga pangit naman ang ugali. Lahat talaga ng dahilan para makalimutan ang totoong isyu na may bad breath siya ay maiisip mo. 

Para sa iba, deadma na lang talaga sa bad breath. Negotiable naman daw yun. Parang pagkain ng mga hindi mo dating kinakain, natututunan naman daw ng isip na kalimutan ang naaamoy. Nasasanay rin daw ang ilong mo sa bad breath. Parang gamot kapag lagi mong iniinom, nagiging immune ka na sa epekto nito. Ganoon din sa pag-amoy ng mabahong hininga, masasanay rin ang ilong mo sa paglaon ng panahon. Kapit lang. Sa sobrang pagmamahal mo ay kahit amoy bulok ay magiging amoy mabango na rin sa iyo. Siguro nga "love is 'smell-blind'". 

Muntik na akong umabot sa ganung pagkakataon na kakalimutan ko ang naamoy kahit talagang hindi ko kinakaya. Muntik ko nang isakripisyo ang sarili ko dahil gusto ko siya. Maraming nangyari. Mas pinili kong lumayo na ikinainis niya. Hindi ako lumayo dahil sa halitosis niya. Pero dahil sa maraming dahilan. Nakakilala siya ng iba na matatanggap ang kalagayan niya. Nasaktan ako kahit na mabaho pa ang hininga niya at hindi ko ma-take. Pero naisip ko hindi naman siya talaga ang gusto ko kung hindi ang ideya na may gusto siya sa akin at maari niyang palitan ang taong lubos na nakasakit sa akin dati. 

Sa tuwing naalala ko ang nangyari noong mga panahon na muntik ko na lokohin ang sarili ko, naisip ko buti na lang hindi naging kami. Kakayanin ko bang halikan ang mabaho ang hininga? Kausapin nga lang ay parang tinutulak na ako eh paano pa yun malapit? Torture yun! Buti na lang hindi ko piniling isakripisyo ang sarili kong kapakananan. 

"Love is smell-blind" para sa iba. Nasa bawat isa sa atin na ang kapangyarihang pumili. Kung hindi naman malakas ang pang -amoy mo at hindi ka naman sensitibo sa kalinisan ng katawan ay maaari mo naman ipagamot yun. Maari ka rin naman magtoothpaste gamit ang bawang at magmumog gamit ang sibuyas para patas kayo. Pwede naman masanay ka na sa ganoon. Minsan hindi ka pa nagsasalita sumisingaw na sa ilong mo ang sangsang ng hininga mo. Huwag ka lang magtaka kung lalayo ang ibang kausap mo.Kapag nagawa mo yan ay bilib na ako sa iyo. Siguro nga may "true love." Pwede rin naman na mayroon lang talagang matibay ang sikmura tulad mo. hehe. 

Iba iba naman tayo ng gusto o hinahanap sa kung sino man ang makakasama natin sa buhay. Wala nga ba sa pang-amoy ang pag-ibig? Hindi ba naaamoy ang pagibig? "Love knows no smell" nga ba? Ikaw ang magpatunay.

Ikaw, totoo nga bang "Love is 'smell-blind'"?

P.S. Maaring basahin ang mga pahinang ito:

Si Mr. To-Sir-With-Love

https://mgakuwentonian.blogspot.com/p/si-mr-to-sir-with-love.html

Si Mr. To-Sir-With-Love II

https://mgakuwentonian.blogspot.com/p/si-mr-to-sir-with-love-ii.html

Si Mr. To-Sir-With-Love III

https://mgakuwentonian.blogspot.com/p/si-mr-to-sir-with-love_3.html