Lumaktaw sa pangunahing content

Bakit ang Hirap Magpaalam?

Sa araw araw ay marami akong dalaw. 
Bawat isa ay sari-sari rin ang galaw.

Mayroon maraming mga kasama kapag pumupunta. 
Mayroon iilan ang kasama. 
Mayroon isa lang kasama at mayroon naman na mag-isa. 
Mayroon din naman na walang kasamang pumupunta ngunit sa paguwi ay dumarami na. 
Mayroon din naman walang kasabay sa paglisan.

Sari-saring damdamin ang aking natatanaw sa bawat oras, bawat bisita. 
May mga nakangiti, may mga umiiyak. 
May naiinis at mayroon din mga natutuwa. 
Mayroon mga nadaratnan at mayroon din naman naiiwan. 
Mayroon dumarating ngunit mayroon din umaalis.

Ang bawat pagsalubong ay puno ng kasiyahan. 
Isang bagong pagsasama o pagbabalik sa dating tahanan. 

Puno ng kasiyahan bawat isa. 
Ngunit mayroon din pagsalubong na mayroon kalungkutan.  

Mayroon rin puno ng pag-asa. 
Mayroon din naman na puno ng pangamba at puro katanungan. 

Samantalang sa bawat paalam ay kadalasang puno ng kalungkutan.
Puro katanungan at walang kasiguraduan. 
Bakit nga ba mas mahirap paalamanan?

Kasabay ng pamamaalam ang mas marami pang pangangamba.
Kahit na dala rin ng bawat pamamaalam ang pangako ng bagong pangangamusta. 

Paano ba natin matatandaan na ang pagpapaalam ay kailangan?
Upang magkaroon ng bagong pagkakataong magsalubungan.

Ilang beses man sa ating ulit ulitin,
ay sadyang kay hirap pa rin alalahanin.

Ang bawat sakit ay may gamot.
Ang bawat lungkot ay may ligaya.
Ang bawat pagtalikod ay mayroon pagharap.
Ang bawat paalam ay may pagdating. 


Muli pa rin ay marininig, "Bakit ang hirap magpaalam?"

Mga Komento

Mga Mabebentang Kuwento

Paano ba kami kapag may patay?

I sa sa iniiwasang pag-usapan ang tungkol sa patay. Pero paano ba kapag may patay kami? Katulad ng maraming pamilyang Pilipino, marami kaming sinusunod na pamahiin kapag mayroon kaming patay. Noong college ako ay nagsulat ako tungkol sa mga pamahiin ng mga Pilipino sa patay. Marami tayong mga pamahiin dito sa Pilipinas. Nag-iiba, nadagdagan at nababawasan ang mga ito depende sa lugar o probinsya. Pero sa mga pamahiin natin, ang mga pamahiin sa patay na ata ang pinakamarami.  Hindi man madaling isipin ang mamatayan  ng isang mahal sa buhay dahil lungkot ang una nating nararamdaman pero ito ay isang kaganapan kung saan dumarating ang mga kamaga-anak at nagkakaroon ng instant reunion. Umuuwi ang mga nasa ibang lugar na hindi madalas umuwi o nagpapadala ng pera ag dating mahirap hingan ng pera. Dumarating din ang mga outside the kulambo na pamilya sa mga lalaking may itinatago sa tunay na pamilya.  Habang nag-lalamay, inaalala ng mga tao ang namayapa. Paano ba siya noo...

Bakit Tayo Makasarili?

Bakit nga ba tayo makasarili? Ako, ako, ako, parati na lang ako sabi nga sa pelikula. Para sa iba, hindi nila maamin na makasarili sila, kasi para sa kanila perpekto sila. Sige na, kayo na. Pero para sa atin na aminado sa ating pagiging makasarili, bakit nga ba tayo ganito? Paano ba tayo nagiging makasarili? Sabi nga mahalin muna natin ang ating mga sarili bago tayo magmahal ng iba. Hindi masamang mahalin ang sarili. Kaya lang, lahat ng sobra ay  masama. Lahat rin ng bagay na sumasagasa na sa interes ng iba ay maaari na rin makasama. Dahil hindi natin maiiwasan ang pakikipag-ugnayan sa ating kapwa. Dito nasusukat ang ating pagkatao. Dito rin nalalaman kung paano natin tinitimbang ang mga bagay sa buhay natin.  Tignan natin ang mga ebidensya ng ating pagiging makasarili sa araw-araw. Kalamidad. Bakit nga ba nagbabaha? Isa na ata sa mga bagay na nakasanayan na ng mga nakatira sa siyudad ay ang karanasan sa baha. Bakit nga may baha? Paano imbes na itago muna ang balat ...

Na-LSS Ka Na Ba?

Na-LSS ka na ba? (LSS = Last Song Syndrome pero puwede rin naman na Last Sound Syndrome) Ito ay nangyayari tuwing mayroon tayong paulit-ulit na kanta na naririnig. Minsan tinatamaan tayo ng LSS dahil gusto natin ang kanta, minsan naman dahil ayaw natin sa kanta.  Natutunan ang tungkol sa pagkakaroon ng LSS noong ako ay nasa elementarya at high schol pa lang ako. Parati namin naririnig ang mga nagtitinda ng Selecta na tumutugtog upang manawag ng mga bibili lalo na mga bata. Dahil dito ay inuulit na ng kaibigan ko ang tugtog. Pero bago pa lang nangyari iyon ay naalala ko na sa sobrang pagkagusto ko sa isang kanta ni Ate Regine ay minsan kahit antok na antok na ako ay hindi ko mapigilan na hindi kumanta habang pinatutugtog ito sa radyo sa service. Nakakahiya man na nakikita ng mga ka-service ko na kumakanta ako habang natutulog bago ko napansin na ginagawa ko ang pagkanta at pagtulog ng sabay.  Noong nag-aral ako sa ibang bansa ay minsan pumunta kami ng mga kaibigan ko s...